“bakanlar bana gövdemi görürler ben başka yerdeyim gömenler beni gövdemi gömerler ben başka yerdeyim” Asaf Halet Çelebi Geri döneceğime hiç ihtimal vermiyordum.  İnceldiği yerden koptu diyordum. Zaten şimdiye kadar kırık bir dal gibi yaşamıştım. Köklerimden, ailemden, genetiğimden kaçmıştım. Ne diye köye dönecektim. Annem sağ mıydı, babam tarlada mıydı, ağabeyim güvercin avında mıydı, eniştem ılgın ağacından keklik kafesi …

Tül perdelerin ardından yüzüme vuran gün ışığıyla uyandım. Zihnim durgun bir göl gibi kıpırtısız ve berraktı. Deliksiz uyuduğum, rüya âleminin şerbetini kana kana içip uyandığım sabahlar böyle olur. Hayatla aramdaki duvar çekilir, çocuksu bir saydamlıkla bakarım dünyaya. İlk bakışın yinelenen saflığıyla. Bir şey düşünmeden, dağlık bir manzarada bir patikaya uzanır gibi. Karamazov Kardeşler’de bahsedilen bir …

İşten çıkmış eve doğru yürüyordu. Hava kapalıydı ve tek tük yağmur damlaları düşüyordu. Bir an kararsız kaldı. Otobüsü mü beklemeli yoksa yürümeli mi? Doktorun söylediklerini düşününce yürümeye karar verdi. Hem ıslansam ne olacak ki, ahmak ıslatan sonuçta, bir şey olmaz diye geçirdi içinden. Olur mu? Üşütürsem olur. Ama üşütmem. Üşütecek bir hava yok. Yağmur şiddetini …

‘Sanırım imamsınız’ dedi. Yüzünde belirgin bir hinlik vardı. Nasıl da anladım diyen, şıp diye bildim diyen, benden kaçmaz diyen bir hinlik. Daha yeni gördüğüm bu adamı, on saatlik otobüs yolculuğunu yan yana geçireceğim ağzı sigara kokan bu adamı, feleğin çemberinden geçmiş izlenimi veren çakır gözlü bu adamı, rakibinin gırtlağına oturup zafer narası savuran bu adamı, …

1972 yılı. Ortaokula gidiyorum. Babamın Konya yolunda kaza yaptığı haberi geliyor. Göksu’yu gören okul bahçesinde donup kalıyorum. Otobüs devrilmiş, Belen’de. Göksu’nun kenarında ince kavislerle uzanan yol üzerinde Belen, herkesin ürktüğü, suyun, boğazın arabalarını, yolcuları kaptığı yer. Her baharda koyun atılırdı Belen’e. Almasın kimseyi diye. Güz, ceviz olup toplanırken, okul zamanı olup masraf olurken, kış korkusu …

Marşandiz karanlık bir istasyonda durduğunda küçük deliklerden dışarı baktı, ha geldi ha gelecek… Sesleri dinledi; uzak ve boğuk, bilmediği hesaplar peşinde insanlar… Garın dibindeki çeşmeden çocuklar su içiyordu, susuzluğu aklına geldi, yutkundu. Çok sonra tren yeniden hareket ettiğinde başını samanlar arasına yasladı, gözleri yanıyordu. Traversler arasında koşuşturan tekerlerin tatlı mırıltısı… Kendini çok fazla tutamaz oldu, …